Η έντονη πολιτική αβεβαιότητα των τελευταίων ημερών στην Ελλάδα, η οποία έχει άμεσο αντίκτυπο στην οικονομία, έφερε ξανά στην επιφάνεια τη σεναριολογία σχετικά με το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, οικονομολόγοι, παράγοντες της αγοράς και δημοσιογράφοι επιχείρησαν να καταγράψουν -ή σωστότερα να προβλέψουν- τις επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης, πρωτίστως εκτός αλλά και εντός των ελληνικών συνόρων. Μολονότι πολλές αναλύσεις, όπως αυτή της JP Morgan, συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι το μέγεθος των συνεπειών είναι τέτοιο που καθιστά τις πιθανότητες επιστροφής της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα λιγότερες από 50%, το θέμα είναι σημαντικό γιατί η ψύχραιμη προσέγγισή του επιτρέπει να γκρεμιστούν πολλοί μύθοι. Άλλωστε, ακόμα και όσοι εμφανίζονται ως υπέρμαχοι της αποχώρησης από την ευρωζώνη παραδέχονται ότι η καθημερινότητα των Ελλήνων θα επιδεινωθεί δραματικά τουλάχιστον για ένα πρώτο διάστημα «προσαρμογής» αρκετών μηνών. Μάλιστα, ο χρόνος ανάκαμψης ύστερα από μια τέτοια ταραγμένη περίοδο είναι αδύνατο να προβλεφθεί και οι παραπομπές σε ανάλογα ιστορικά προηγούμενα μάλλον αποπροσανατολιστικά λειτουργούν. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της Αργεντινής η χώρα ανέκαμψε μετά τη χρεοκοπία του 2002 και την αποσύνδεση του νομίσματός της από το δολάριο, βρίσκοντας ισχυρό στήριγμα στην αγροτική παραγωγή της και την αλματώδη αύξηση τιμών την εποχή εκείνη, ιδίως σε σιτάρι και σόγια. Τα μεγάλα «αγκάθια» μιας ενδεχόμενης εξόδου από το ευρώ ξεκινούν από τον τρόπο που θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο στην πράξη. Ως γνωστόν, η Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) είναι ένα οικοδόμημα χωρίς πόρτα εξόδου, άπαξ και μια χώρα ενταχθεί σ’ αυτό. Εντούτοις, όπως υποστηρίζουν νομικοί και οικονομολόγοι, αν διακοπεί η δανειακή στήριξη της Τρόικας προς την Ελλάδα, τότε η χώρα μας θα αναγκαστεί να κηρύξει στάση πληρωμών και ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες της θα είναι η εκτύπωση χρήματος, δηλαδή δικού της νομίσματος, έπειτα από μια «οικειοθελή» αποχώρηση από την ευρωζώνη. Το πρόσθετο πρόβλημα είναι ότι αρκετές νομικές ερμηνείες υποστηρίζουν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα συνεπαγόταν έξοδο και από την Ε.Ε. και εν συνεχεία προσδιορισμό ενός είδους διασύνδεσης μεταξύ Βρυξελλών και Ελλάδας. Άλλο ένα μείζον πρακτικό ζήτημα άπτεται του χρόνου που θα χρειαζόταν για την εκτύπωση νέων τραπεζογραμματίων. Η βρετανική εταιρία De La Rue, που ειδικεύεται στον τομέα αυτό, εκτιμά ότι θα απαιτούνταν τουλάχιστον τέσσερις μήνες. Όπως είναι προφανές, το χρονικό αυτό διάστημα θα ήταν χαοτικό. Οι εννέα καταστροφικές συνέπειες της «νέας δραχμής» και η… Ζιμπάμπουε