Θεωρώ ότι κοινωνικά έχω αποκατασταθεί. Κάθε άνθρωπος, που δουλεύει πολύ νέος κι έχει κερδίσει τη ζωή μόνος του, είναι κοινωνικά αποκατεστημένος. Δηλαδή, έχω ανάγκη από ένα σύντροφο για να με αποκαταστήσει; Εγώ θέλω ένα σύντροφο για να υπάρξω, όχι να με αποκαταστήσει. Και ξέρετε κάτι; Είναι πιο δύσκολο να είσαι με ένα άνθρωπο για πολλά χρόνια, να μη σε δένουν παιδιά και γάμος, αλλά να είσαι εκεί στα δύσκολα, από το να είσαι παντρεμένος και να λες “τώρα δεν μπορώ να φύγω από το γάμο γιατί έχω τα παιδιά”. Προς θεού, δεν είμαι αρνητική στο γάμο. “Γάμο” έχω έτσι κι αλλιώς με τον σύντροφό μου. Και τα μυστήρια μου αρέσουν, κι αν έκανα μυστήριο θα ήθελα κάτι ανάλαφρο με θαλασσινή αύρα. Με πολλούς φίλους που θα τους μαγειρέψω εγώ. Έτσι θα είχε νόημα για μένα.